En dan is het zo ineens 2 maanden verder. Met een goede reden overigens want ik kon me er totaal niet toe zetten om te bloggen, of om überhaupt maar iets anders te doen dan te stressen en panieken bij de gedachte wat er nog allemaal gedaan moest worden in mijn leven. Kerstcadeautjes regelen, druk bezig met de hond.. Daarnaast ging mijn vader steeds harder achteruit en zijn we sinds kerst eigenlijk continu daarmee bezig geweest.
Eerste kerstdag, oud en nieuw, nieuwjaarsdag.. In het ziekenhuis doorgebracht bij mijn vader. Afscheid genomen en op 3 januari was het dan zover, mijn vader was er niet meer.
Het hele circus van de crematie regelen en de erfenis verdelen.. Pffft, het is een boel gedoe. Gelukkig heb ik een enorme steun aan diverse mensen om mij heen, maar makkelijk is het niet. Het echte verdriet zal vast wel komen op een bepaald moment, maar nu nog even niet geloof ik.
Nu is het vooral overleven en zo nu en dan lukt het me heus wel om iets te doen hoor. Ik maakte twee recepten uit het boek van Jeroen Meus (voor kerst gekregen van mijn lief) en ik ga zo nu en dan het bos in met onze hond. Ik heb een heleboel goede ideeën maar op het moment blijft het daar een beetje bij. Het is enorm lastig om de knop om te zetten en iets te gaan doen, maar dat mag ook wel eigenlijk. Het is verdomd vers en even niets moeten is ook wel fijn.
Ik heb een boel doelen opgesteld voor 2012 en hier wil ik langzaamaan ook weer mee bezig gaan. Het hoeft niet direct op volle kracht, absoluut niet. Juist niet. Maar af en toe een stukje schrijven, bij iemand langsgaan, boodschappen doen.. Het zijn dingen die me in beweging houden en die me afleiding geven.
Morgen thee drinken met mijn lief, moeder en oma. Genieten van buiten zitten onder de terrasverwarming met een dekentje over mijn benen. Genieten van het samen zijn.
